Η Χρονολογία γέννησης και ο τόπος καταγωγής του χαλιού δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί επακριβώς. Το πρώτο δείγμα χαλιού με πέλος που έχει εντοπιστεί, το χαλί Πάζιρικ, βρέθηκε στον τάφο ενός Σκύθη ηγεμόνα, στα όρη Αλτάια της Μογγολίας και χρονολογείται στον 6ο π.Χ. αι. Όμως, σημαντικός αριθμός στοιχείων πιστοποιούν ότι η ταπητουργία ήταν γνωστή από τα προϊστορικά χρόνια.

Χρονικό ορόσημο αποτελούν δύο σημαντικές επιτεύξεις που εμφανίστηκαν στη Μεσοποταμία κατά τη Νεολιθική περίοδο: η καλλιέργεια της γης και η εξημέρωση των ζώων -που έδωσαν τα απαραίτητα νήματα- γύρω στο 9000 π.Χ., και η επινόηση του αργαλειού στα 7000 π.Χ. Εργαλεία που απαιτούνται για την ύφανση του χαλιού εντοπίστηκαν σε αρχαιολογικές ανασκαφές στην Κεντρική Ασία και χρονολογούνται περί το 1500 π.Χ.

Σταδιακά, στις πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες εξελίχθηκαν διάφοροι τύποι στρωσιδιών: από πλεκτό χόρτο, από κετσέ (πίλημα ή, αλλιώς, πεπιεσμένο ύφασμα), από νήμα που υφαίνεται με το στημόνι, τα γνωστά ως κιλίμια ή τάπητες, και, τέλος, τα χαλιά με πέλος, από νήμα που δένεται στο στημόνι, με θηλιά ή με κόμβο.

Τη δημιουργία του χαλιού με πέλος, διεκδικούν πολλές περιοχές της Ανατολής μεταξύ των οποίων η Μέση Ανατολή, ο Καύκασος και η Κεντρική Ασία. Είναι κοινή πεποίθηση ότι το χαλί αποτέλεσε δημιουργία των νομάδων που βρίσκονταν σε συνεχή μετακίνηση στις εκτάσεις αυτές και που, για την επιβίωσή τους στις ψυχρές καιρικές συνθήκες, προσπάθησαν να κατασκευάσουν υφαντά με πέλος που να μοιάζουν στις προβιές των ζώων.

Στους επόμενους αιώνες, διάφορες φυλές και πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν στην Ανατολή συνεισέφεραν στην εξέλιξη του χαλιού και ταυτίστηκαν με συγκεκριμένη τεχνική και αισθητική. Σε μια ευρύτερη ταξινόμηση, που γίνεται χάριν συντομίας, τα χαλιά της Ανατολής χωρίζονται στα γεωμετρικά (όπου κυριαρχούν οι γεωμετρικά σχηματοποιημένες αναπαραστάσεις του φυσικού κόσμου και τα γεωμετρικά σχήματα) και στα λουλουδια στά (όπου κυριαρχούν τα καμπυλοειδή σχήματα και τα φυτικά και ζωικά

Τα γεωμετρικά χαλιά, που χαρακτηρίζουν τους νομάδες, υφαίνονται με τον τουρκικό κόμβο, ενώ τα λουλουδιαστά, που ταυτίστηκαν με μεγάλους αυτοκράτορες, υφαίνονται κυρίως με τον περσικό κόμβο.